(Από το κείμενο της επιμελήτιας στον κατάλογο της έκθεσης)
Ο όρος «οπτική σκέψη» του Rudolf Arnheim δηλώνει πως η τέχνη αποτελεί γνωσιολογική πράξη. Τα γεγονότα σχεδιάζονται, συνδυάζονται (collaged), ζωγραφίζονται, εγκαθίστανται και δέχονται ένα καταστροφικό χειρισμό. Μέσω της καταστροφής τους όμως λειτουργούν ως μηχανισμοί ευαισθητοποίησης. Δημιουργούν νέους αστερισμούς και πυροδοτούν νέες διαδικασίες σκέψης και αντίληψης. Με αυτό το σκεπτικό αναπτύσσουν τη δουλειά τους οι καλλιτέχνες αυτής της έκθεσης. Αυτό ισχύει για τον Ρήνο Στεφανή, στη ζωγραφική και τα σχέδια του, για τον Tamman Azzam στα κολάζ του, για την Ulrike Rosenbach στις εγκαταστάσεις και βίντεο της και για τους Molitor&Kuzmin στις εγκαταστάσεις τους με φως.
Inge Baecker, Ιστορικός Τέχνης, επιμελήτρια
Τα έργα του Ρήνου Στεφανή δεν είναι «όμορφες» εικόνες για διακόσμηση. Είναι σήματα που αντιπροσωπεύουν την παγκόσμια κατάσταση. Πρόκειται για μια ομηρική πάλη μεταξύ ζωής και θανάτου σε όλες τις νοητές αλλά, δυστυχώς, και απτές καταστάσεις της ζωής. Στο τρίπτυχο «The X – Dance» δίπλα στα έντρομα πρόσωπα υπάρχει η φιγούρα του χορευτή που θα μπορούσε να είναι κι ένας υπαινιγμός στη σταύρωση. Είναι ακριβώς αυτή η αμφισημία που κάνει τα έργα του Ρήνου Στεφανή ένα συναρπαστικό ταξίδι μέσα απ’ τα σκαμπανεβάσματα της παγκόσμιας ιστορίας, με την Κύπρο να παρουσιάζεται εδώ ως παράδειγμα.
Ο Tammam Azzam τοποθετεί εικόνες γνωστών έργων από την ιστορία της Δυτικής Τέχνης πάνω σε φωτογραφίες από σκηνές ερήμωσης στη Συρία. «Παράγω τέχνη με πολιτικό υπόβαθρο, λόγω της κατάστασης. Είμαι Σύριος και ωφείλω να εμπλακώ στα γεγονότα της χώρας μου», εξηγεί. Οι «Χορευτές» του Ματίς πάνω σε σωρό ερειπίων ή η «Μόνα Λίζα», να μας χαμογελά πλάι σ’ ένα κατεστραμμένο οικιακό συγκρότημα, εκθέτουν την άβυσσο της παγκόσμιας κοινωνίας.
Για την Ulrike Rosenbach, πέρα από τον πόλεμο και την ειρήνη, στο επίκεντρο βρίσκεται η γυναίκα και ο ρόλος της στην κοινωνία. Ξεσκεπάζει το παλαιό παιχνίδι ρόλων, στο οποίο ανέκαθεν ήταν υποταγμένη η γυναίκα. Με δικά της λόγια: «Η δουλειά μου έχει να κάνει με την ίδια την ταυτότητά μου ως γυναίκας. Oι περφόρμανς μου περιγράφουν ψυχικές καταστάσεις που προκύπτουν μέσα από τις συνέπειες των κοινωνικών συνθηκών. Η γυναίκα λειτουργεί ως μητέρα στην οικογένεια, ως οικοκυρά, ως πόρνη του άνδρα, ως αγία, ως παρθένα ή ως αμαζόνα».
Με τρόπο σχεδόν άμεσα φιλοσοφικό αντιμετωπίζουν οι Ursula Molitor και Wladimir Kuzmin το θέμα της Βίας. «Φως» και «φωτισμός» ήταν ανέκαθεν και είναι ακόμα συνώνυμα της Νοημοσύνης, εξού και το «Φως της γνώσης». Το «γεννηθήτω φως» αναφέρεται στη δεύτερη μέρα της Δημιουργίας. Το φως είναι, απ’ότι φαίνεται, κάτι περισσότερο από μια ορατή ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Στην εγκατάσταση των Molitor&Kuzmin το φως κακοποιείται, μετατρέπεται έτσι σε σύμβολο πνευματικής βίας, κάτι που βιώνουμε καθημερινά με διάφορους τρόπους: στα ΜΜΕ, στην εκπαίδευση, στο περιβάλλον.

On Target

(From the official website of European Capital of Culture – Pafos 2017.)
The On Target is an ambitious project of Pafos 2017 about war and violence. The original idea is based on the work “Human Targets” by the Cypriot visual artist Rinos Stefani. The curator of the project, prominent German art historian Inge Baecker, with the assistance of visual artist Susan Vargas invited artists Tammam Azzam, Molitor & Kuzmin, Ulrike Rosenbach and Rinos Stefani to participate in the exhibition which will last from 9 July – 30 September 2017. The exhibition also includes works by Wolf Vostell, one of the most influential artists of contemporary art, a pioneer of Happening and Fluxus. Opening of Exhibition: 9 July 2017 at 20:00. The On Target project also organizes a presentation- discussion on 5 July 2017 about “Art and Violence”. Cyprus is surrounded by countries in conflict and has itself gone through the experience of war and refugees. Military targets, check points and the Buffer Zone constantly remind us of this violence. Similar situations are being experienced in many places in the world.
http://www.pafos2017.eu/en/event/on-target/
(From the curator’s text for the catalogue)
The concept of “visual thinking” by Rudolf Arnheim elucidates art as an epistemological act. Events are sketched, collaged, painted, installed and are most destructively treated. They sensitize and function through their destruction. They create new constellations and release thereby new thinking and perception processes. From this thought process the artists of this exhibition have developed their work. This applies to Rinos Stefani in his paintings and drawings, to Tamman Azzam in his collages, to Ulrike Rosenbach in her installations and videos and also to the “light installations” by Molitor&Kuzmin.
Inge Baecker, Art historian, curator
Rinos Stefani’s paintings are not “pretty” pictures. They are signals which stand for the situation of the entire world. This is a Homeric struggle between life and death in every conceivable (and unfortunately tangible) life situation. In his triptych “The X-Dance” near anxious faces there is a dancing figure that could also be an allusion to the crucifixion. It is precisely this ambiguity that makes the images of Rinos Stefani an exciting journey through the highs and lows of world history for which Cyprus stands here as an example.

Tammam Azzam places imagery taken from masterpieces of Western art history into photographs of scenes of devastation across Syria. “I’m doing work with a political background because of the situation, because I’m Syrian, so I have to be involved in what’s happening in my country”. he explains.” There’s the “Dancer” by Matisse on a heap of rubble or the “Mona Lisa” smiling at us in front of a destroyed group of houses to expose the abyss within world society.

Apart from war and peace, woman and her role in society take centre stage in the work of Ulrike Rosenbach. She exposes the old role play to which women have been subjected since the beginning of time. On this she comments: “My work is dealing with my very own identity as a woman. My performances are descriptions of psychic dispositions arising from the repercussions of social conditions.. Woman acts as mother within the family, as housewife, as man`s prostitute, as saint, as virgin or as amazon”
In almost direct philosophical form Ursula Molitor and Wladimir Kuzmin tackle the theme “Violence”. “Light” and “Illumination” have been and still are synonyms for “Intelligence”, seen as “Light of Knowledge”. “Let there be light” refers to the second day of the creation. Light is evidently more than only visible electro-magnetic radiation. In the installation by Molitor&Kuzmin light is violated and hereby becomes the symbol of mental violence which we suffer daily in many forms whether in the media, education or the environment.